شما چطو.ر؟ من خسته از زمین و زمانم ، شما چطور؟ آغوشِ غم ، شبیه ِ کمانم، شما چطور ؟ دیگر تکان نمیخورد این پای تشنه ام دستی شکسته کوزه ی جانم، شما چطور؟ دیشب به جانِ خود، همه دشمن نموده ام از اینکه سخت طالب ِ نانم، شما چطور؟ گاهی خوشم به قهوه و یک چای میوه ای گاهی به آب هم نگرانم ، شما چطور؟ دیگر شبیه ِ مرده سر ِ سفره می روم تنها به چشم ِ ساده جوانم، شما چطور؟ اصلاً دلی به فکرت ِ دادا نمی تپد از نو اسیر ِ خطّ و زبانم، شما چطور؟ * #غزل_دادا_بیلوردی

#شعر_روز_معلم_دادا هدایت است و محبّت ، تلاش و کار معلم خدا شود همه ساعت ، أنیس و یار معلم ز قفلِ جهل هراسی ، ز درب ِ بسته غمی نیست کلیدِ علم چو باشد در اختیار معلم خوشا به حال کسی که عطش به چشمه ی علم است گرفته روزی خود را ز روزگار معلم فرشته هیچ ندارد چنین مقام و شکوهی بوَد کنار خدا او ، خدا کنار معلم ز بذرکاری ِ مهر و شکوفه باری ِ خرداد همیشه هست امیدی در انتظار معلم تمامِ فصلِ خزان و تمامِ فصل زمستان چو شاخه ای بوَد و میوه اش بهارِ معلم کم است چون

#غزل_ائل گؤلی_دادا در بهاران،لاله ی اردیبهشت ائل گؤلی را کرده مانند ِ بهشت می توان اینجا نهالِ دل نشاند می توان گلهای رنگارنگ کشت می توان در صفحه ی گلبرگها بر خدای عاشقان احسن نوشت ائل گؤلی تبریز را انگشتر است دارد از این باغشهر ِعشق خشت پای نِه بر دور ِ استخر ِ زلال ساعتی خوش باش ای زیبا سرشت عشقبازی های دادا را نگر دیده پوش از هرچه آید بر تو زشت * #غزل_دادا_بیلوردی #Dada_Bilverdi #غزلهای_دادا ایل گلی.ائلگلی.ائل گلی .

#غزل_بهار_دادا فصل گل و درخت و هزار آمدست باز وقت وصال و عشرتِ یار آمدست باز عطرِ نیایش از لبِ شب بوست آشکار طرْف ِ چمن نسيم ِ نگارآمدست باز مطرب بزن به سينه ي چاكي بنفشه وار يارم قدح به دست وخمار آمدست باز دلدادگان ِ سرو ِ سهي را نويد باد نرگس به گل نشست و بهار آمدست باز در لاله زارِ سجده و تسبيح ِ غنچه ها گلبوته هاي ورد به بار آمدست باز خواهي اگر تو معرفت ِ كردگار را بنگر شكوفه چون تن ِ خار آمدست باز ! عمري پي اش اسيرم واكنون به پاي خويش دلبر چو سايه زير

مباد بر دل نرم تو سنگ تر بشوم مخواه درصفِ عشقِ تو لنگ تر بشوم تو ماه شو وَ دوباره مرا به قلّه رسان مگر به شوقِ وصالت پلنگ تر بشوم بتاب رنگِ سیاهی ز روی من ببری که در اواخرِ عمرم قشنگ تر بشوم بگیر خستگی ام را دوباره از دل پیر برای از تو نوشتن زرنگ تر بشوم روا مدار شبی را بدون تو سپرم که در دو راهی ِ آلوده منگ تر بشوم چقدر دُم بتکانده بر آب بوسه زنم؟! مرا ز برکه در آور نهنگ تر بشوم بهارِ من! سفری کن به ریشه های دلم جوانه ها زده خوش آب و رنگ تر بشوم ز باغِ

#غزل_دادا_بیلوردی آغوشِ سیلم ازغمِ سودای چشمهات درحسرتم که دل بنهم لای چشمهات خواهم چشید سیبِ جمال تو را ز شوق خواهم رسید برلبِ دریای چشمهات دیری نپاید اهلِ تماشا فدا کنند خود را بدونِ چون و چرا پای چشمهات امروز من غریبه ترم عقل را مگر مجنون شوم به لیلیِ فردای چشمهات با نیزه های آتشِ پلکت هدف شدم غرقِ تبم ز سوزشِ گرمای چشمهات ای وای ازآن قیامتِ پُر شورِ نازهات فریاد ازین اسارتِ دنیای چشمهات جرأت نکرده هیچ کسی تا بیان کند ابروی تو کمان شده بالای چشمهات! از

#غزل_ترکی_دادا_بیلوردی * باخمادین عاشقینه،چاتدی گئنه صُبح، شاما ای جمالی منِ شیدایه معطّر شاماما بی وفالیق اوخونی وورما بو یانغی دؤشومه یئتیشیم رحم قیل اوُ باده ی حُسنونلا کاما منده بیر اینسانام آخیر سنه بئل باغلامیشام باغریمی یارما، هئچ اولمازسا جواب وئر سلاما یاغماساندا باری بیر لحظه گورولده سئوینیم یالواراندا، بیری دیل یاره سی وورماز آداما قلبیمین شیشه سینه بالِ مگس دَه یسه سینار نه کی سن داشی گؤتور زیددا منیم قابیرقاما آیاغین اوسته دؤشَندیکجه یارام